پس از شکست در یک رابطه، به دنبال گوشه‌ای خلوت می‌گردی یا در کوچه‌پس‌کوچه‌های شهر، غمت را رها می‌کنی. یک دوره را پشت سر می‌گذاری که فقط آن‌هایی که تجربه‌اش کرده‌اند، می‌فهمند. گفتنی نیست. بعضی به مشروب پناه می‌برند، بعضی به سیگار، بعضی به هر راهی که شاید کمی آرامشان کند. اما گاهی این غم آن‌قدر بزرگ است که حتی زندگی هم دیگر ارزشی ندارد و آن را به پایان می رسانی.
پس از این دوران، دیگر آن آدم قبل نخواهی بود. خشک، بی‌احساس. نیازهای دنیوی‌ات را برآورده می‌کنی اما دل نمی‌بندی. حتی ممکن است ماسک کنار برود و کارهایی از تو سر بزند که روزی مخالفشان بودی. حقیقت تلخی است، اما حقیقت دارد. ادامه مطلب
